پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

جای خالی روز ملی چای ایرانی با وجود همه مطالبه گری‌ها و پیشنهادات برای ثبت آن، کام مردم شمال خصوصا شهر‌های چای خیز نظیر لاهیجان، فومن، رودسر و املش را تلخ کرده است. مطالبه‌ای فرهنگی، اقتصادی و هویتی که در امتداد مناسبت‌های دیگری نظیر روز ملی زعفران، روز ملی پسته و روز گلاب در تقویم کشور قابل طرح و پیگیری است. در انتهای فروردین ماه ۱۴۰۳، سید جواد سلیمانی خطیب نماز جمعه لاهیجان در خطبه‌های نماز جمعه شهرستان با اشاره به سالروز درگذشت کاشف السلطنه پدر چای ایران، خواستار آن شد که این روز به عنوان روز ملی چای و چایکاری در تقویم رسمی ایران به ثبت برسد. دو پیشنهاد قابل بررسی برای ثبت این روز در تقویم وجود دارد. ۱۴ آذر، سالروز درگذشت کاشف‌السلطنه یا یکی از روز‌های اواسط اردیبهشت، هم‌زمان با آغاز فصل برداشت چای بهاره در شمال کشور. در حال حاضر روز ۱۵ دسامبر (۲۴ آذر) بعنوان روز جهانی چای در دنیا شناخته می‌شود.

برخی از کارشناسان ادعا کرده اند که ذخیره چای سیاه کشور در بسیاری از بنگاه ها به صفر رسیده و چای موجود در بازار هم تا یک ماه دیگر به اتمام می رسد و در نتیجه شاهد افزایش قیمت چای خواهیم بود. هشداری که از یک طرف می تواند قابل توجه باشد و از طرف دیگر، می تواند نوعی بازی منجر به اخذ ارز وارداتی و بهانه افزایش قیمت چای در داخل محسوب شود. لازم به توضیح است که مزارع چای کشور سالیانه بین چهار تا شش چین ، برداشت چای دارند و چین اول پائیزه از این مزارع آغاز شده است. روشنگری وزارت جهاد کشاورزی در این خصوص از الزامات است.

مدیر اجرایی سندیکای کارخانجات چای شمال می‌گوید: ابتدا باید کاری کنیم که کل چای تولید ایران در داخل کشور مصرف شود و صادرات صورت نگیرد. متاسفانه اکنون چای داخلی به قیمت یک‌ دلار و ۲۰ سنت صادر می‌شود اما از آن طرف، چای خارجی به قیمت ۴ دلار و ۸۵ سنت وارد می‌شود. درواقع، روند کنونی واردات و صادرات چای، به ازای هر کیلو، ۳ دلار و نیم برای ما ضرر دارد.

طی سال‌های اخیر، واردات گسترده، ذائقه مردم را به مصرف چای‌خارجی سوق داده و این در حالی است که چای ایرانی یکی از مرغوب‌ترین چای‌های دنیاست.